بررسی تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر میزان هموگلوبین گلیکوزید در بیماران دیابتی نوع II

مقدمه: بیماری پریودنتال یکی از بیماری های عفونی همراه با التهاب شایع در میان افراد مبتلا به دیابت ملیتوس می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر میزان هموگلوبین گلیکوزید در بیماران دیابتی نوع II بود. مواد و روش ها:در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شاهد تهران قرار گرفته است، تعداد 20 بیمار دیابتی نوع II با کنترل ضعیف و مبتلا به پریودنتیت مزمن از بیماران مراجعه کننده به مرکز دیابت یزد انتخاب شدند. درمان های مکانیکی پریودنتال (آموزش بهداشت دهان، جرمگیری و تسطیح سطح ریشه) برای تمام دهان انجام شد. در ابتدای مطالعه و 3 ماه بعد از انجام درمان میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و گلوکز ناشتا خون (FBS) و پارامترهای کلینیکی پریودنتال (پلاک ایندکس، جینجیوال ایندکس، عمق پروبینگ، درصد نواحی با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی mm4 و درصد نواحی با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی mm6) اندازه گیری و ثبت شدند. نتایج توسط آزمون آماری Paired t-test آنالیز شدند. یافته ها: تمامی شاخص های پریودنتال همه بیمارانبعد از د رمان بهبود یافت (001/0P